به گزارش وقایع دورود همان سالها بود که کارشناسان و فعالان محیط زیست گلوی خود را پاره کردند و بروز فجایع زیست محیطی در این سرزمین را قریب الوقوع و در حال شمارش معکوس دانستند که با بی توجهی ، تمسخر و گاهآ برخوردهای تند مدیران مواجه شد اما امروزه پس از این سالها شاهدیم که هر روز در گوشه کنار این سرزمین خبری از ویرانی و نابودی آب و خاک و محیط زیست سرزمینی به گوشمان میرسد ؛ یک روز فرونشت گسترده زمین و دشت های مرغوب کشاورزی ، یک روز پدیده ریزگرد و غبار آلودگی هوا ، یک روز رانش زمین ، کوه و جاده ، یک روز خشکسالی و روزی دیگر نابودی جنگلهای هیرکانی و زاگرس .
آری بی شک و قطع به یقین همه این فجایع حاصل سوء مدیریت مسئولین ، بی اعتمادی و عدم بهره گیری از توان علمی دانشمندان و نخبگان ، نبود ساز و کار قدرتمند و مناسب با متخلفین بوده و هست .
دلسوزانی که سالها با بیان صادقانه معضلات و تبیین تهدیدات پیش رو همیشه با بی مهری مواجه شدند و صدایشان هیچگاه شنیده نشد باز هم خطرات پیش رو را هشدار میدهند و کسی شنوای فریادشان نیست . موارد زیر جزء کوچکی از این کنش های بی اثر فعالان محیط زیست طی این سالهاست اما دریغ و صد افسوس
از دادخواهی و نارضایتی فعالان محیط زیست در پروژه های انتقال آب گرفته تا ساخت و احداث صنایع بدون پیوست زیست محیطی همچون احداث پتروشیمی در منطقه حفاظت شده میانکاله
از ساخت غیر کارشناسی بسیاری از سدها همچون سد ویرانگر گُتوند ، سیوند و ….. گرفته تا
برداشتهای بی رویه و فله ای از منابع آب زیر زمینی ، از شعار خودکفایی در کشاورزی به هر شکل و هر قیمتی و بدون در نظر گرفتن آمایش سرزمینی مانند کاشت برنج ، هندوانه و خربزه در مناطقی همچون لرستان و خوزستان تا ضعف در دیپلماسی خارجی آب به ویژه در مورد اخذ حق آبه هیرمند از دولت افغانستان و نبود دیپلماسی فعال در جهت ممانعت و مخالفت با پروژه عظیم گاپ توسط دولت اردوغان و ساخت سد ایلیسوی بر روی دجله و سد آتاتورک بر روی فرات توسط دولت ترکیه و صدها مورد دیگر .
آری ؛ صیانت از محیط زیست حلقه مفقوده و موضوعی که همچنان در لابلای تفکرات و برنامه های مدیران ، تصمیم گیران و حتی لایه های اجتماعی و مردم عادی این سرزمین گم شده و هیچ جایگاهی ندارد . موضوعی که در صورت تداوم بی توجهی و بی برنامگی میتواند در آینده ای نه چندان دور به مهاجرت های گسترده سرزمینی ، معضلات گسترده فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی و در نهایت ابَر چالش های امنیتی مبدل شود که اعتراضات آب محور چهارمحال بختیاری ، خوزستان و اصفهان خود شاهدی بر این ادعاست .
با کمال شوربختی و تاسف هنوز هیچ تغییری در تفکرات و تصورات تصمیم گیران ملاحظه نمیشود و همچون گذشته صرفآ در حد توصیه ، تاکید و بخشنامه محدود و محصور میشود پس این قصه ی پر غصه کماکان ادامه دارد.
انتهای پیام/
